Engin áhætta tekin

         

 

 

 

        

 

 

           Karlinn og sínöldrandi eiginkona hans, fóru í ferð til Jerúsalem.
           Þar andaðist eiginkonan.  
 
           Útfararstjórinn bauð karlinum tvo kosti:  
           Það kostar 350.000 kr að senda hana heim og þá er athöfnin eftir,
           en við getum grafið hana hér í Landinu helga fyrir 10.000 kr.
           Karlinn velti þessu svolítið fyrir sér og sagðist svo vilja senda hana heim.
 
           Af hverju ættir þú að sóa 350 þúsundum til þess að senda konuna heim.
           Það væri bara indælt að henni væri búinn legstaður hér, auk þess sem
           það kostar ekki nema 10 þúsund krónur.
 
           Sá gamli svaraði:  
           "Fyrir löngu síðan lést hér maður, hann var grafinn hér,
           en á þriðja degi þá reis hann upp frá dauðum.  
           Ég get bara ekki tekið þá áhættu."
 
 
 
 

Fullt framundan

Senn líður að námsferð okkar á leikskólanum mínum. Við fljúgum út til Danmerkur þann 23.4 um morguninn og heim aftur 27.4. Þetta er rosa spennandi en ég verð að segja að mig hlakkar líka til þegar þetta er allt búið. Það er nú þannig að þegar maður er leikskólastjóri og ein af þeim sem skipuleggur svona ferð þá er ansi mikið sem huga þarf að og betra að allt gangi frekar smurt fyrir sig. Námskeiðið sem varð fyrir valinu fjallar um kenningar Howard Gardners. Gardner talar um greind mannsins í fleirtölu, það er að segja að greindirnar geti verið 8 talsins (jafnvel 9) og því sé hver og ein manneskja greind, það er bara misjafnt á hvaða sviði. Það er okkar kennarana að sjá út kosti hvers nemanda og styrkja þá og efla og vinna út frá áhugasviði hvers fyrir sig. Við erum ekki öll góð á bóklegum sviðum en það þýðir ekki samt að við búum ekki yfir hæfileikum á öðrum þáttum. Ég held því miður að það sé ekki algengt að krakkar fái aukakennslu í leikfimi séu þau ílla stödd þar, en aukatímar í stærðfræði, íslensku og öðrum bóklegum fögum gegnir öðru máli. Þessu er ég bara ekki sammála.

En nóg um þetta. Í júní förum við fjölskyldan í brúðkaup í Reykjavík og svo á goslokahátíðina + ættarmót í Vestmanneyjum fyrstu vikuna í júlí. Manninum mínum finnst það ferðalag reyndar of mikið þar sem ég ætla með Herjólfi á fimmtudagskvöldinu og keyri þar með til Þorlákshafnar á fimmtudeginum, kem aftur til baka á mánudagsmorguninn, bruna þá austur og vinn í fjóra daga og fer svo í sumarfrí. Iss, maður verður að hafa gaman af lífinu og stundum þarf bara að leggja eitthvað á sig til að njóta þess í botn.

Eigið góðar stundir 

Ekkert lagt á manneskjuna sem hún ræður ekki við

Hversu oft hefur maður ekki heyrt þetta. Ég er samt ekki alveg að kaupa þetta. Nú um daginn var viðtal við konu eina í Vikunni sem segist vera frá Vúlkan og í viðtalinu segir hún að við ákveðum sjálf hvað yfir okkur kemur á lífsleiðinni. Þessu get ég EKKI verið sammála og hálf ábyrgðarlaust að birta svona rugl í blöðum. Ástæða þess að ég velti þessu fyrir núna er skyndilegt fráfall eiginmans skólasystur minnar og eins ungrar konu í Vestmanneyjum. Við vitum aldrei hvenær kallið kemur svo munum að vera góð við hvert annað.

Úbs.

Hjón nokkur voru búin að vera gift í 20 ár.

Alltaf þegar þau nutu ásta heimtaði maðurinn að ljósin væru slökkt.

Jæja, eftir 20 ára hjónaband fannst frúnni þetta vera fáránlegt.

Henni datt í hug að nú skildi hún venja mann sin af þessum vana.

Svo eina nóttina, þegar þau voru í miðju kafi, í eldheitum 'argandi'

ástarleik, kveikti hún ljósin.

Hún leit á manninn sinn... og sá að hann hélt á verkfæri sem gekk 

fyrir batteríum....

Víbrator! Mjúkum, yndislegum og mun stærri en alvöru.

Konan varð algerlega brjáluð. 'Þú getulausa kvikindi,' öskraði hún á 

hann, 'hvernig gastu logið að mér öll þessi ár? Það er eins gott að 

þú útskýrir þetta fyrir mér!'

Eiginmaðurinn lítur beint í augu konu sinnar og segir mjög rólega:

Ég skal útskýra leikfangið . . . En þú ættir að útskýra börnin.'

Er komin heim

Við hjónin áttum yndislegan tíma í Reykjavík. Hittum fullt af yndislegu fólki, fórum út að borða, í leikhús, heimsóknir og versluðum. Það var erfitt að kveðja mömmu og pabba eins og vanalega.

Ég held að mig langi að flytja aftur í höfuðborgina. Þar eru miklu fleiri möguleikar fyrir mig með mína menntun og þar er allt fólkið mitt. Það er mjög gott að búa hér sem ég bý, en það er samt eitthvað sem fær mig til að langa að fara héðan. Kannski er þetta bara eitthvað sem líður hjá, sjáum til.

Málfrelsi = ritstuldur

Ekki vissi ég að það væri komið svona flott nafn yfir þá athöfn að stela ritverki annars og gera að sínu. Ég veit allavega að ef ég og aðrir nemendur í skóla myndum gera svona lagað héti það ekki málfrelsi og sem nemandi í háskóla veit ég að svona lagað gæti orðið brottrekstrasök úr skólanum. En ef þú er háskólaprófessor þá gegnir það greinilega öðru máli. En þar sem kennararnir eru fyrirmyndir nemenda sinna þarf að öllum líkindum núna að liðka til um reglur í ritgerðarsmíð. Þetta verður allt miklu auðveldara, nú þarf maður ekki að sitja við heilu og hálfu dagana og semja sína eigin ritgerð, maður stelur bara textanum annarsstaðar og skrifar nafn sitt undir.

 

Málið er í verkahring rektors

Um fimm ár eru síðan Hannes var fyrst ásakaður um að hafa notað verk í heimildarleysi og gert þau að sínum. Siðanefndin fjallaði um málið á sínum tíma en hætti við þegar það var kært til lögreglu.Fréttablaðið/vilhelm

„Siðanefndin hefur ekki frumkvæði að því að taka upp mál og í öðru lagi segir í reglum hennar að hún fjalli ekki um mál sem hafa farið fyrir dómstóla," segir Þórður Harðarson, for­maður siðanefndar Háskóla Íslands.

Sem kunnugt er var prófessor við háskólann, Hannes Hólmsteinn Gissurarson, dæmdur nýlega fyrir að nota verk rithöfundar án heimildar. Samkvæmt siðareglum Háskólans samræmist þetta ekki starfsvenjum kennara.

Helga Kress prófessor heldur því að auki fram að Hannes hafi einnig tekið verk fræðimanna eins og Peters Hallberg, heiðurs­doktors við skólann, og gert að sínum eigin. Á það að hafa verið gert í sama verki og Hannes var dæmdur fyrir.

Spurður hvort nefndin myndi skoða þann anga málsins, kæmi kæra utan úr bæ, segist Þórður ekki telja það, fyrst hluti þess hafi farið fyrir dómstóla.

Þórður ítrekar að nefndin taki ekki mál upp að fyrra bragði, spurður hvort máli skipti að um sé að ræða verk heiðursdoktors við skólann.
„En ég tel að sú hlið málsins væri í verkahring yfirmanns stjórnsýslu skólans [Kristínar Ingólfsdóttur rektors]."

Á skrifstofu rektors fengust þær upplýsingar að málið væri í skoðun. Rektor hefur sagst taka dóminn alvarlega.- kóþ

 
Fengið að láni af Vísi.is 

Verð bara að deila þessu með ykkur

Ég var að fá bók í hendurnar sem mér var sagt frá um daginn og langar að deila með ykkur boðskap hennar. Hún heitir Fiskur!. Í einni af umsögnum um bókina stendur: Fiskur! er ekki aðeins bók um viðskipti eða til að bæta andrúmsloftið og hvetja starfsmenn. Hún er bók um lífið. Hún er bók um hvernig við eigum að lifa í daglegu amstri okkar og hvernig við komum fram við fjölskyldumeðlimi, vini og fólk almennt. Með því að nota það sem þú munt læra af bókinni verður þú ekki aðeins betri stjórnandi, þú verður betri manneskja og það er mun mikilvægara.

Frábært, nú kaupa allir þessa bók, tileinka sér hana og allt verður miklu betra

Fróðlegt

Þetta finnst mér vera frábært að fólk fái fræðslu til að draga úr neikvæðum áhrifum skilnaðar á börn. Því miður er skilnaður alltaf til komin af einhverju "slæmu" og því nauðsynlegt að fá fræðslu um að gera hið óumflýgjanlega eins vel og hægt er.

Til þess að draga úr neikvæðum áhrifum skilnaðar á börn, leggja skýrsluhöfundar til að efld verði fjölskyldufræðsla fyrir verðandi foreldra og að þeir foreldrar sem sækja um skilnað fái sérstaka fræðslu um hvernig best sé að standa að málum svo að skilnaðurinn hafi sem minnst áhrif á börnin.

Að lokum er lagt til að þeir foreldrar sem hvað erfiðast eiga með að leysa úr sínum málum fái til þess aðstoð og að börn þeirra fái sérstakan stuðning.

Skilja við ömmu og afa auk pabba

Gott að ekki fór verr

Mér finnst þessi frétt bara krúttleg úr því að ekki fór verr. En það er ekki gaman að vera starfsmaður í leikskóla þegar svona gerist en sem betur fer er oftast hægt að brosa þegar "flóttamaðurinn" er kominn á sinn stað.

Flótti úr leikskóla

Bara eintóm gleði og hamingja

Auðvitað tekst mér að klára verkefnið í skólanum sem ég þarf að klára fyrir miðnæti í kvöld. Ég ákvað að taka mér frí í vinnunni í dag og svo förum við hjónin suður seinnipartinn. Ég verð reyndar að segja að ég hef smá samviskubit að við förum bara tvö, finnst alltaf eins og ég þurfi að leyfa börnunum með líka en þau verða í góðu yfirlæti á meðan. Iss, auðvitað er ég ekki með samviskubit (það fór um leið og ég las yfir síðustu settningu) það er nauðsynlegt að hjón fái sinn tíma sér til að rækta sambandið. Fyrir utan að ætla að hafa það hrikalega gott og gaman í borginni þarf ég í skólann á morgun. Þetta er síðasta innilota þessa önnina og þegar þessi önn er afstaðin er ég hálfnuð í mínum áfanga. Ég er eins og lítil stelpa að bíða eftir jólunum því mig hlakkar svo til að getað knúsað mömmu, pabba og stóra bróðir (og alla hina það var bara of langt að fara að telja ykkur öll upp). Þó ég sé alveg að detta í fertugt þá er ég alltaf jafn mikil mömmu og pabba stelpa. Það segir nú bara allt sem þarf að segja um mína frábæru foreldra. Jæja ætli ég láti þetta ekki vera nóg í bili. Þarf að leggja lokahönd á verkefnið og fara svo að koma mér í flug. Hafið það sem allra best, það ætla ég allavega að gera.