Góðan og blessaðan daginn

Það er nú orðið ansi langt síðan að ég hef látið sjá mig hér. Ferðin til Danmerkur var fín í alla staði og námskeiðið ansi fróðlegt. Það sem mér þótti svo vænt um var hvað námskeiðshaldarar töluðu með mikilli virðingu um börn og hvað það er nauðsynlegt að við fullorðna fólkið einblínum frekar á góðu hliðarnar þeirra í stað þess að vera alltaf að bölsótast yfir því sem ílla gengur. Við verðum að koma fram við börnin sem einstaklinga og ætla þeim ekki um of. Þau hafa sínar skoðanir og sitt áhugasvið sem verður að virða.

Jæja sagan endalausa með magann virðist enga enda ætla að taka. Í gærkvöldi var mér skutlað inn á spítala og út í morgun. Framundan er ristilsspeglun. Það sem pirrar mig mest í þessu öllu er að það skiptir máli hvaða læknar taka á móti mér hverju sinni hvaða meðhöndlun ég fæ, einn segir þetta og hinn hitt og stangast yfirleitt skoðanir þeirra á svo ég verð bara ruglaðri. Nú á ég semsagt að taka inn töflur við krömpunum sem annar læknir var búinn að segja að ég mætti alls ekki taka

Ég er orðin hundleið á þessu heilsuleysi og ætla að skella mér í klippingu og athuga hvort sálatetrið hressist ekki eitthvað aðeins. 

Athugasemdir

[LKS - hvunndagshetja, 5.5.2008 kl. 22:47]

Frænkuspons, meira vesenið! en þegar tveir læknar eru á öndverðum meiði í svona grundvallarspursmáli, þá verður þú auðvitað að kalla þann þriðja til sögunnar og láta hann skera úr um. Læknavísindin eru jú að mestu leyti tilraunir með mannslikamann og ekkert endanlegt í þeim kýrhausnum. Gangi þér vel með þetta stúss