Ég er enn að hlæja

Íri var á bar og sat að sumbli. Þegar hann var búinn að fá nóg og ætlaði að standa upp af barstólnum
datt hann beint á andlitið. Hann reyndi að standa upp, en datt aftur. Þá skreið hann út að hurð. Þar
reyndi hann að standa upp og aftur datt hann. Hann skreið út og ákvað að skríða þessa 600 metra
heim til sín. Þar reyndi hann enn eina ferðina að standa upp og enn sama sagan hann datt. Hann skreið
upp stigana og skreið svo upp í svefnherbergi og datt beint á andlitið í hjónarúmið og sofnaði.
Morguninn eftir vaknaði hann við að konan hans öskraði: „Ómar varstu á fylliríi eina ferðina enn." Já,
sagði hann. „Þeir voru að hringja frá barnum, þú gleymdir hjólastólnum aftur."

Athugasemdir

[Gunnar Helgi Eysteinsson, 18.5.2008 kl. 11:06]

Það er svo ljót að hlæja að þessu.. en hahahahahahahahahahahahahahahaha

[Heimir Lárusson Fjeldsted, 18.5.2008 kl. 11:14]

Góður.

Þú gleymir vandamálum dagsins í ölinu.

[Huld S. Ringsted, 18.5.2008 kl. 11:14]

[Þórdís Bára Hannesdóttir, 18.5.2008 kl. 11:23]

hahaha

[Bjarney Hallgrímsdóttir, 18.5.2008 kl. 12:41]

hahahahahahhaaaaaaaaa