Komið þið sæl

Ég ætla að prófa að skipta um blogg umhverfi og ath hvort það verði til þess að ég nenni að blogga. Ég fattaði ekki hvernig á að færa færslur yfir frá gamla blogginu og hingað inn svo ég setti bara link á gamal bloggið.

Núna er ég búin í skólanum þetta skólaárið og mér líður eins og konunum í dömubindaauglýsingunum, frjáls sem sagt. Æðisleg tilfinning. Enn námið er ekki búið svo þetta verður skammvinn sæla en um að gera að njóta hennar í botn.

Það er alveg fullt fullt sem hefur verið að brjótast um í huga mínum síðast liðna daga og á meðan það var í huganum fannst mér það ótrúlega merkilegt en kannski það verði ekki eins merkilegt þegar það er komið á blað.

Ég heyrði í dag viðtal við einhvern hjúkrunarfræðing (held ég) sem var að tala um bág kjör aldraða. Ég var henni fyllilega sammála en þó var það eitt sem stakk mig sem hún sagði en það var "að aðstandendur séu haldnir í gíslingu vegna slæmra mála við að koma aðstandanda sínum á viðeigandi stofnun." Þá var mér nú hugsað um alla þá daga sem aðstandendur okkar hafa verið í gíslingu þegar þeir voru að ala okkur upp. Það má ekki gera aðstandendur af einhverjum fórnalömbum heldur að einblína á aðbúnað fólksins alls í landinu, gamla fólksins í þessu tilfelli. Það er það sem skiptir máli að þau fái þann aðbúnað sem er þeim fyrir bestu. Kastljósinu á að vera beint að þeim en ekki aðstandendum.

Annað sem ég heyrði um daginn var að í einni fjölskyldu sem ég veit um var einn fjölskyldumeðlimur að segja öðrum í fjölskyldunni um samkynhneigð sína. Gott mál en það sem mér fannst skondið þegar ég heyrði af þessu var að foreldranir þurftu að fá utan að komandi aðstoð. Þetta fatta ég ekki alveg. Er það svona hrikalegt að fá þær fréttir að barnið manns sé samkynhneigt?? Mér fyndist það hrikalegt ef það hefði verið að tikynna foreldrunum að barnið þeirra væri í fíkniefnum. En ekki hvern það elskar og líður vel með. Ég get náttúrulega ekki dæmt neitt þar sem ég hef ekki verið í þessum sporum en þetta er forvitnilegt.

Kveð í bili og býð góða nótt.